Μνήμη του Οσίου Ζωσιμά (4 Απριλίου)

 Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Οσίων Γεωργίου του εν τω Μαλεώ, Ζωσιμά, Πλάτωνος του Στουδίτου και Θεωνά Θεσσαλονίκης, του Ιερομάρτυρος Νικήτα του εν Σέρραις και των Μαρτύρων Αγαθόποδα και Θεοδούλου, των Θεσσαλονικέων.
Ο Αββάς  Ζωσιμάς ασκήθηκε στην αρετή με ταπείνωση και διάκριση.
Εγκαταστάθηκε στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στον Ιορδάνη. Τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, έφευγε στην έρημο για βαθύτερη πνευματική άσκηση. Εκεί, συνάντησε το πελώριο πνευματικό ανάστημα της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, την οποία, αφού κατήχησε και εξομολόγησε, της μετέδωσε τα Άχραντα Μυστήρια.
Ο Όσιος Ζωσιμάς καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του εφάρμοζε πραγματικά την προσευχή που επαναλαμβάνεται κατά τις ακολουθίες αυτές τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής: «Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς …».
Είναι μακάριος δηλ. τρισευτυχισμένος ο άνθρωπος του μέτρου και των ορίων. Ο άνθρωπος που επιθυμεί διακαώς να ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, με υπακοή στην Εκκλησία, απαλλάσσεται από τις δειλίες, δεισιδαιμονίες, αλαζονείες και φοβίες, που είναι καρποί της υψηλόφρονος γνώμης και της στέρησης της έμπρακτης μετάνοιας, ενώ ταυτόχρονα ασκείται στην αποφυγή του ιδίου θελήματος και χαίρεται τον πνευματικό αγώνα απόκτησης των παραδείσιων αρετών.
Με την μέχρι Άδου συγκατάβαση του Θεανθρώπου Λυτρωτή ο θάνατος θανατώνεται. Εδώ έγκειται η απάντηση σε όσα τείνουν να μας αποπροσανατολίσουν και να μας απομακρύνουν από την οδό της χαρμολύπης μέσω της Αγίας Τεσσαρακοστής και της πορείας μας προς το Πάσχα.
Σήμερα το πρωί τελείται η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, ενώ απόψε, μαζί με το Μικρό Απόδειπνο, ψάλλεται ολόκληρος ο Ακάθιστος Ύμνος προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, ο οποίος ξεκινά με το «Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκε το χαίρε» και ολοκληρώνεται με το «Ω πανύμνητε Μήτερ, η τεκούσα των πάντων αγίων αγιώτατον Λόγον».
Ας παρακαλέσουμε την Κυρία Θεοτόκο «δεξαμένη την νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας».
 

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου