.jpeg)
Υπήρξα εθελόντρια στην Κιβωτό του Κόσμου, όταν
ακόμα ζούσε η διευθύντρια της η Μαρίνα Κατσιμπαλη. Τις πολιτιστικές εκδηλώσεις
που οργανώναμε για τα παιδιά (θέατρο μουσική, χορός) τις διέκοψε απότομα ο
κόβιντ.
Μπαινόβγαινα εκεί όποτε ήθελα, χωρίς
προειδοποίηση. Ποτέ δεν είδα κάτι μεμπτό. Ποτέ. Χαμογελαστά παιδιά έβλεπα - όσο
χαμογελαστό μπορεί να είναι ένα παιδί που ζει σε ίδρυμα μακριά από την
οικογένεια του.
Ο άνθρωπος είναι αθώος.
Τίποτα άλλο.
Αθώος.
Έλενα Ακρίτα
5 σχόλια:
Το διάβασα μου άρεσε και σας το μεταφέρω
Άγγελος
«ΑΘΩΟΣ
"Σήμερα, χωρίς καμία προβολή, χωρίς την παραμικρή αντανάκλαση στο δημόσιο φως, αθωώθηκε από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων ο πατέρας Αντώνιος και δύο πρώην στελέχη της «Κιβωτού του Κόσμου» για την κατηγορία της βαριάς σωματικής βλάβης σε ανήλικους. Ένα δικαστικό γεγονός που, σε οποιαδήποτε υγιή δημοκρατία, θα άνοιγε δημόσια συζήτηση για την ποινική υπευθυνότητα, την τεκμηρίωση κατηγοριών, την ηθική αποκατάσταση. Στην Ελλάδα του 2025, όμως, έγινε αυτό: η αλήθεια σιώπησε γιατί δεν μπορούσε πια να λειτουργήσει ως εμπόρευμα.
Το αφήγημα της πτώσης του πατέρα Αντωνίου είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας τελετουργικής εκτέλεσης: θρησκευτική αυθεντία, παιδική ευαλωτότητα, σκοτεινοί θάλαμοι εξουσίας, ασυμβίβαστη φιλανθρωπία. Όπως διδάσκει η Αόρατη Επιτροπή, το σύστημα δεν φοβάται την ενοχή. Φοβάται τη μη ενοχή. Διότι αν ο π. Αντώνιος δεν ήταν τελικά ο «τέρας», τότε ολόκληρος ο ηθικός πανικός, το κυβερνητικό take-over της Κιβωτού, η εκκλησιαστική αποστασιοποίηση, η δημοσιογραφική ανθρωποφαγία, αποδεικνύονται όχι απλώς πρόωρα, αλλά κατασκευασμένα. Η συλλογική ενοχή μετατέθηκε σ’ έναν άνθρωπο, για να σωθούν οι θεσμοί.
Η Εκκλησία της Ελλάδος, σε μια ακόμη στιγμή αμήχανης δειλίας, δεν έβγαλε ούτε ανακοίνωση, ούτε λόγο, ούτε δάκρυ. Ίσως γιατί η Κιβωτός υπήρξε μια παρα-Εκκλησία που έθεσε σε δοκιμασία το μονοπώλιο της ιερατικής κοινωνικότητας. Ίσως γιατί ο πατήρ Αντώνιος λειτούργησε στα όρια της θεσμικής ανορθοδοξίας: χωρίς να ζητά ούτε επιδοτήσεις, ούτε εξουσιοδοτήσεις. Ό,τι έχτισε το έχτισε με ανθρώπους, όχι με συμβούλια. Και αυτό δεν συγχωρείται εύκολα.
Τα μέσα ενημέρωσης, δε, είναι πλέον μέρος μιας μηχανής που δεν καταγράφει γεγονότα, αλλά παράγει συγκινήσεις. Η αθώωση δεν τους προσέφερε κανένα κέρδος. Δεν είχε δάκρυ, δεν είχε πτώμα, δεν είχε εικόνα. Ούτε παντεσπάνι, ούτε τσιμέντο. Γι’ αυτό και την εξαφάνισαν. Ένας αθώος δεν συγκλονίζει. Δεν πατάει views. Δεν ενισχύει το αισθηματικό κράτος. Γι’ αυτό και σήμερα είχαμε, όπως θα έλεγε ο Γκυ Ντεμπόρ, όχι απλώς σιωπή, αλλά οργανωμένη λήθη.
Το πραγματικό ερώτημα, όμως, δεν είναι τι έγινε με τον πατέρα Αντώνιο. Είναι τι έγινε με εμάς. Ποιοι είμαστε μέσα σε έναν κόσμο που απαιτεί ενόχους με τη μανία του τηλεοπτικού δήμιου. Ποιοι είμαστε όταν η Δικαιοσύνη λέει «αθώος» κι εμείς κοιτάμε αλλού γιατί δεν βολεύει την αφήγησή μας. Ποιοι είμαστε όταν επιλέγουμε να ζούμε όχι με βάση την αλήθεια, αλλά με βάση τις ανάγκες του κυρίαρχου affect.
Η Θεολογία, όταν είναι αληθινή, δεν αναγνωρίζει παρά μόνο μία κρίση: τη Δευτέρα Παρουσία. Όλα τα άλλα είναι προκαταλήψεις των επιτροπών. Αν, λοιπόν, ο πατήρ Αντώνιος αδικήθηκε, τότε δεν είναι ο μόνος. Αδικήθηκε η πίστη στο πρόσωπο του προσώπου. Αδικήθηκε η δυνατότητα να γίνει κάτι μεγάλο χωρίς άδεια. Και κυρίως, αδικήθηκε η παιδική ηλικία που έγινε πρόσχημα, και όχι σκοπός.
Είθε μια μέρα, το Ευαγγέλιο να διαβάζεται ξανά όχι ως τιμωρητικός κώδικας, αλλά ως μαρτυρία αντίστασης σε κάθε εύκολη καταδίκη.
Διότι ο αθώος που δεν ακούστηκε είναι η πιο καθαρή μαρτυρία ότι αυτό που λέμε «πολιτισμός» είναι πλέον μια επιμελημένη παθολογία."
Μάνος Λαμπράκης»
Καμία ντροπή σε κανένα τμήμα της κοινωνίας και κυρίως των ΜΜΕ για το διασυρμό.
Ένα εργαλείο αποπροσανατολισμού ήταν ο άνθρωπος, ως αθώος δε βολεύει το σύστημα
Εξαιρετικό κείμενο πού πρέπει να διαβαστεί με προσοχή από όλους μας.
Νικηφόρος Γ.
24.5.25
Ήταν πολλά τα λεφτά και έπρεπε να περάσει σε χέρια απατεώνων
Όταν το κουβέρνο κήρυξε τον πόλεμο στον πατέρα Αντώνιο και στην «Κιβωτό» του, για να δώσει τον μπεζαχτά της Δομής σε δικούς του παμφάγους παρατρεχάμενους, δεν είχε παραλείψει και να τον ρίξει βορρά στα τηλεοπτικά και διαδυκτιακά σκυλιά του.
Και ο δυστυχής ιερωμένος, από τη μια στιγμή στην άλλη, βρέθηκε να κατασπαράσσεται , να λοιδωρείται, να συκοφαντείται και να αναθεματίζεται απ’ όλα τα γιουσουφάκια του συστήματος, δίχως να ‘χει τη δυνατότητα να φωνάξει τη δική του αλήθεια και να καταγγείλει τους διώκτες του.
Πέρασε πολύς καιρός από τότε, με τον πατέρα Αντώνιο να μπαινοβγαίνει σε ανακριτικά γραφεία και ν’ ακούει αποφάσεις για άσκηση ποινικών διώξεων σε βάρος του.
Όλον αυτόν τον καιρό, τα σαρκοβόρα σκυλιά του κουβέρνου δεν σταμάτησαν να παρουσιάζουν την άσκηση κάθε ποινικής δίωξης, ως «απόδειξη ενοχής» του κατηγορούμενου ιερέα.
Μέχρι που εσήμανε η ώρα της αλήθειας, η ώρα της Δικαιοσύνης.
Χθές, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ιωαννίνων. Κήρυξε ομόφωνα αθώους πάσης κατηγορίας τον πατέρα Αντώνιο και δύο συνεργάτες στελέχη της Δομής της «Κιβωτού».
Το ακούσατε πουθενά;
Το διαβάσατε πουθενά;
Μούγκα στη στρούγκα των μίσθαρνων οργάνων του κουβέρνου, στους κατ’ επάγγελμα υβριστές, συκοφάντες και δολοφόνους της Αλήθειας.
Αλλά αυτοί είναι.
Αυτή είναι η αξία τους, αυτή και η τιμή τους.
Η τιμή τους, που καλά τη γνωρίζουν οι αφεντάδες και πληρωτές τους, γιατί έχουν ταμπελάκι κρεμασμένο στο λαιμό τους.
Μ. Σ.
Δημοσίευση σχολίου