Ἐπίσκοπος καί Ἱερεῖς - Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 Ἐπίσκοπος καί Ἱερεῖς

 «Ἀπόστολος»  Κυριακῆς  Ἁγίων Πατέρων

(Πράξεις, 20, 16-18,28-36)

 Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

  Ὁ συγκεκριμένος «Ἀπόστολος» ἀποκαλύπτει  τήν ἀληθινή-ἀγαπητική σχέση πού πρέπει νά ἔχει ὁ Ἐπίσκοπος μέ τούς  Ἱερεῖς του, συνεργάτες του στό ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Περιληπτικῶς.
Ὁ Ἐπίσκοπος Παῦλος ταξιδεύοντας ἀπό τή Σάμο στά Ἱεροσόλυμα (Πρ. 20: 15-16), πέρασε ἀπό τή Μίλητο (Μ. Ἀσίας). Ὥσπου νά ἀποβιβασθεῖ στό καράβι, εἶχε μπροστά του χρόνο· πῶς τόν «ξόδεψε»;  Ὡς καλός Ἐπίσκοπος ἔκανε τό αὐτονόητο· κάλεσε τούς Ἱερεῖς τῆς περιοχῆς (Πρ. 20:16-17). Ἤθελε νά τούς ξαναδεῖ καί νά τούς ξανανουθετήσει. Μεταξύ τῶν ἄλλων, τούς εἶπε:
«Ἐσεῖς οἱ ἴδιοι ξέρετε, πῶς (μέ τί ἀγάπη!) συμπεριφέρθηκα ἀπέναντί σας ὅλον τόν καιρό ἀπό τήν πρώτη μέρα πού πάτησα τό πόδι μου στή Μ. Ἀσία» (Πρ. 20: 18).
«Ἐπί τρία χρόνια, νύκτα-μέρα (!) δέν ἔπαυσα μέ δάκρυα(!) νά νουθετῶ τόν καθένα ἀπό σᾶς» (Πρ.20:31). Θά μποροῦσε νά κάνει  μιά γενική «ἱερατική σύναξη», καί νά τέλειωνε. Ὅμως, προτίμησε νά ἔχει προσωπική ἐπικοινωνία μέ τόν κάθε Ἱερέα του· νά τούς καλεῖ κατ'ἰδίαν καί νά συζητοῦν· ἀκόμα καί τίς νύκτες, πού τό σκελετωμένο του σῶμα εἶχε ἀνάγκη ἀπό ξεκούραση!
 Καί τούς συμβούλευε κλαίγοντας!  Ποιός ξέρει γιατί ἔκλαιε! Μπορεῖ ἡ αἴσθηση, ὅτι  ὡς Ἐπίσκοπος ἔχει τήν εὐθύνη τῶν Ἰερέων, ἐργατῶν τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου, νά τόν  ἔκανε νά κλαίει!
 
  Στή συνέχεια τούς ὑπενθύμισε: «Ἀργύρια δέν ἐπεθύμησα νά ἔχω» ( Πρ. 20:33)· θά λέγαμε, καταθέσεις στήν Τράπεζα «μηδέν». Μία «λεπτομέρεια»: δέν εἶπε «δέν ἀπέκτησα ἀργύρια», ἀλλά «δέν ἐπεθύμησα!». Τέλεια ἀφιλαργυρία! Ἀκτημοσύνη! 
Καί ἐνῶ μποροῦσε νά συντηρεῖται ἀπό τό ποίμνιο, δέν τό δέχθηκε (Α’ Κορ. 9:4-12) Δούλευε ὁ  ἴδιος γιά νά  βγάλει τά προσωπικά του ἔξοδα! Δούλευε (!) καί  γιά  τά ἔξοδα τῶν συνεργατῶν του! Καί προέτρεψε τούς Ἱερεῖς του· «ἔτσι, σκληρά (!)  νά ἐργάζεστε καί σεῖς,  γιά νά μπορεῖτε νά βοηθᾶται αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη» (Πρ. 20: 34-35)
          Ἡ ὥρα πλησίασε γιά νά ἀποβιβασθεῖ στό καράβι. Γονάτισε· «σᾶς ἀναθέτω στὸ Θεό· δέν θά μέ ξαναδεῖτε», τούς εἶπε. Καί οἱ Ἱερεῖς του ξέσπασαν σέ κλάματα· ἔπεσαν στήν ἀγκαλιά του, καί τόν καταφιλοῦσαν. Καί τόν συνόδευσαν (κλαίγοντας) μέχρι τό καράβι (Πρ. 20: 36-38).
        Ἦταν Ἐπίσκοπος εἰς τύπον Χριστοῦ· εἰς τύπον τῆς ἀγάπης Του.
 
         Ὁ Ἐπίσκοπος καλεῖται «ποιμενάρχης»· ποιμένας τῶν ποιμένων· πού σημαίνει ὅτι πρῶτο, μέλημά του εἶναι οἱ Ἱερεῖς· οἱ ἄμεσοι συνεργάτες του στό ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Θεοπρόβλητος, λοιπόν, εἶναι αὐτός πού μεριμνᾶ, ἐπιδιώκει, ἀναζητεῖ  τήν  ἐν ἀγάπῃ ἐπικοινωνία μέ τούς Ἱερεῖς του, πρός πνευματική τους καλλιέργεια· ὅλα τά ἄλλα εἶναι δευτερεύοντα...