Ο Νυμφίος μας καλεί στους Γάμους. Γάμος, στη γλώσσα της Καινής Διαθήκης είναι η βασιλεία του Θεού. Ο Χριστός αφού επιτιμά και αποξηραίνει την αμαρτία, που πλανεύει και θανατώνει το ανθρώπινο γένος, μας μιλά για τη βασιλεία του, που θα έρθει σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα, ξαφνικά.
Ίσως μια από τις παρεξηγημένες πραγματικότητες της πίστης μας είναι η Βασιλεία του Θεού και η μέλλουσα κρίση. Η Βασιλεία αυτή δηλώνεται από τον Χριστό στο Ευαγγέλιο ως Γάμος του Θεού με την ανθρωπότητα. Ο Θεός κατεβαίνει στη γη για να συναντήσει τον άνθρωπο και δεν τον συναντά απλώς, συνάπτει Γάμο, μια μόνιμη και αδιάλυτη σχέση μαζί του.
Ο άνθρωπος, για να μπει στον Νυμφώνα, στο Γάμο, χρειάζεται το κατάλληλο ρούχο, καθώς είναι γυμνός από αρετές: "και ένδυμα ουκ έχω", όπως ψάλλουμε. Η γυμνότητα αυτή καλύπτεται μόνο από το "έλαιον", που έχουν οι φρόνιμες και λείπει από τις μωρές παρθένες.
Έλαιο, δηλ. ελεημοσύνη, ευσπλαχνία, συμπάθεια, πάνω απ' όλα αγάπη. Αυτή ντύνει το γυμνό μας κορμί και μας βάζει στους Γάμους. Δεν αρκεί η Παρθενία, η ηθική ακεραιότητα και αρετή, χρειάζεται και η αγάπη προς τον πλησίον, γιατί κανείς στην Εκκλησία δεν σώζεται μόνος του. Η σωτηρία δεν είναι προσωπική μαγκιά, είναι καρπός της αγάπης του ενός προς τον άλλο.
Είναι φρικτός ο λόγος "ουκ οίδα υμάς"-"δε σας ξέρω!". Όπως φρικτά είναι και τα "ουαί" προς τους Φαρισαίους. Οι Φαρισαίοι δε, ήταν ακριβώς παρθένοι, ανέγγιχτοι, άγιοι κατά τον Μωσαϊκό νόμο.. Νήστευαν, εγκρατεύονταν κλπ. Ο Χριστός όμως τους καταδικάζει γιατί "δεν τηρούν τα βαρύτερα του νόμου, τη δικαιοσύνη, την ευσπλαχνία και την πίστη". Έχουν δηλ. μια πνευματικότητα εγωκεντρική, περίκλειστη, αυτιστική. Οι Φαρισαίοι έχουν θρησκευτική αυτάρκεια, είναι θρησκευόμενοι τύποι, μάλιστα και φανατικοί. Αθετούν όμως, την αποστολή τους ως κληρονόμοι του Μωυσή και δεν αποδέχονται το θαύμα της Βασιλείας που έρχεται σαν Γάμος, όπου όλοι είναι προσκεκλημένοι κι όχι μόνο οι αφεντιές τους.
Ο Χριστός μιλάει, προ του Πάθους, για τη Βασιλεία του και επιτιμά με όλη του την εξουσία τους Φαρισαίους, για να κρατήσει ζωντανή την πίστη των μαθητών, όταν σε λίγες μέρες θα τον δουν γυμνό απάνω στο Σταυρό...
Ίσως μια από τις παρεξηγημένες πραγματικότητες της πίστης μας είναι η Βασιλεία του Θεού και η μέλλουσα κρίση. Η Βασιλεία αυτή δηλώνεται από τον Χριστό στο Ευαγγέλιο ως Γάμος του Θεού με την ανθρωπότητα. Ο Θεός κατεβαίνει στη γη για να συναντήσει τον άνθρωπο και δεν τον συναντά απλώς, συνάπτει Γάμο, μια μόνιμη και αδιάλυτη σχέση μαζί του.
Ο άνθρωπος, για να μπει στον Νυμφώνα, στο Γάμο, χρειάζεται το κατάλληλο ρούχο, καθώς είναι γυμνός από αρετές: "και ένδυμα ουκ έχω", όπως ψάλλουμε. Η γυμνότητα αυτή καλύπτεται μόνο από το "έλαιον", που έχουν οι φρόνιμες και λείπει από τις μωρές παρθένες.
Έλαιο, δηλ. ελεημοσύνη, ευσπλαχνία, συμπάθεια, πάνω απ' όλα αγάπη. Αυτή ντύνει το γυμνό μας κορμί και μας βάζει στους Γάμους. Δεν αρκεί η Παρθενία, η ηθική ακεραιότητα και αρετή, χρειάζεται και η αγάπη προς τον πλησίον, γιατί κανείς στην Εκκλησία δεν σώζεται μόνος του. Η σωτηρία δεν είναι προσωπική μαγκιά, είναι καρπός της αγάπης του ενός προς τον άλλο.
Είναι φρικτός ο λόγος "ουκ οίδα υμάς"-"δε σας ξέρω!". Όπως φρικτά είναι και τα "ουαί" προς τους Φαρισαίους. Οι Φαρισαίοι δε, ήταν ακριβώς παρθένοι, ανέγγιχτοι, άγιοι κατά τον Μωσαϊκό νόμο.. Νήστευαν, εγκρατεύονταν κλπ. Ο Χριστός όμως τους καταδικάζει γιατί "δεν τηρούν τα βαρύτερα του νόμου, τη δικαιοσύνη, την ευσπλαχνία και την πίστη". Έχουν δηλ. μια πνευματικότητα εγωκεντρική, περίκλειστη, αυτιστική. Οι Φαρισαίοι έχουν θρησκευτική αυτάρκεια, είναι θρησκευόμενοι τύποι, μάλιστα και φανατικοί. Αθετούν όμως, την αποστολή τους ως κληρονόμοι του Μωυσή και δεν αποδέχονται το θαύμα της Βασιλείας που έρχεται σαν Γάμος, όπου όλοι είναι προσκεκλημένοι κι όχι μόνο οι αφεντιές τους.
Ο Χριστός μιλάει, προ του Πάθους, για τη Βασιλεία του και επιτιμά με όλη του την εξουσία τους Φαρισαίους, για να κρατήσει ζωντανή την πίστη των μαθητών, όταν σε λίγες μέρες θα τον δουν γυμνό απάνω στο Σταυρό...
Υάκινθος.
5 σχόλια:
Γόνιμες σκέψεις για την Βασιλεία την ποθητή και την σχέση του Γάμου με το κατάλληλο ρούχο. Όλα αυτά τα συνειδητοποιώ τουλάχιστον εγκεφαλικά όμως συνεχίζω να ζω με πνευματικότητα εγωκεντρική, περίκλειστη, αυτιστική. Μάταια προσμένω κάποιον πνευματικό σεισμό που θα αναταράξει την επίπλαστη θρησκευτική αυτάρκειά μου. Πως από την εγκεφαλική πίστη ή την αυταπάτη της πίστεως θα μπορέσω να μπω στα βιωματικά; Χρόνια το ζητώ, το συζητώ, αλλά δεν το βρίσκω.
Λίγα λόγια και σταράτα. Οι παρουσιάσεις σου πάντα με ευχαριστούν και με ωφελούν και αυτό διότι με διδάσκουν κάτι. Αισθάνομαι ως Μαθητής που διαβάζω για να μάθω.
καλησπερα σας!αγαπητε ανωνυμε των 3.10 μ.μ διαβασα το κειμενο σου ..βιωματικα πολλα πραγματα μπορει να ζησει κανεις στην πνευματικη ζωη φτανει να καταλαβει ποιος ειναι ο στοχος-και ο στοχος ειναι ο αγιασμος και η αγαπη του θεου.Το ζητημα ειναι ποια ειναι η σχεση μας με τον κ υ ρ ι ο---πολλοι πιστευαν επιφανειακα και οταν αρχισαν να του μιλουν στην καθημερινοτητα τους εκτος της προσευχης αλλα και με δικα τους λογια αγαπητικα αιστανθηκαν αυτο το αγγιγμα στην ψυχη τους και καταλαβαν πως ηταν διπλα τους...ετσι ενιωσαν κατι...κατι συγκινητικο στην καρδια τους και για να μην τους φυγει αρχισαν να εντεινουν αυτη την προσπαθεια βελτιωνωντας την επαφη τους με την προσευχη,την εξομολογηση και τα θεια μυστηρια --αλλοι γνωρισαν τον κυριο μεσα απο αρρωστιες ,θλιψεις βασσανα και πτωχεια---καποιοι γνωρισαν τον κυριο μεσα στα προθυρα του θανατου οπου μετα αλλαξε η ζωη τους--και αρκετοι γνωρισαν τον κυριο μεσα απο τον πατο της αμαρτιας που ηταν χωμενοι και ξαφνικα διερωτηθηκαν πως εγινε η ζωη τους ετσι...ο κ υ ρ ι ο ς εργαζεται μυστικα για την καθε ψυχη για την σωτηρια της---ο κυριος ειναι ο παραδεισος αρα λοιπον μια θρησκεια επιφανειακη δεν λεγει τιποτα αν δεν εχει μεσα της τον τριαδικο θεο εναν θεο που εχει μεγαλη υπομονη αφου μας ανεχεται,μεγαλη μακροθυμια,μεγαλη αγαθοτητα,μεγαλη ταπεινοτητα αφου καταδεχτηκε να στειλει τον υιον του να θυσιαστει για μας και πληθος αλλων αρετων ...και αυτον πρεπει να αναζητησει κανεις για να βιωσει στην καρδιατου αυτον τον σεισμο της αγαπης του ---απο εκει και περα η ζωη παιρνει αλλη τροπη με θλιψεις ,βασανα,περιπετειες κ.λ.π αλλα και με περισσοτερο πνευματικο κοπο ,με τα μυστηρια της εκκλησιας και με μεγαλη ελπιδα πιστη στην συναντηση-μια συναστηση απο αυτη τη ζωη μεσα στην καρδια του -ειναι σαν να σου λεγει ''πρεπει να περιμενεις μεχρι να με συναντησεις ...πρεπει να κλαψεις --να πονεσεις--να ματωσεις--για ναχει αυτη η σχεση μια ουσια,ενα βαθος,μια προοπτικη,ενα μελλον...ενα αιωνιο μελλον--ειναι πολυ φτωχα τα λογια μου μπροστα σε αυτο που μπορει να ζησει κανεις στην επαφη του με τον κ υ ρ ι ο...ευχομαι καλη Ανασταση και χρονια πολλα σε ολους ---
Υπέροχο κείμενο.
Γι’ αυτά τα ρούχα του γάμου όλος ο αγώνας. Είθε να αποκτηθεί το ένδυμα με το «έλαιον» για να αναπαυθεί στην Βασιλεία Του η ψυχή μας.
Δημοσίευση σχολίου