Συζήτηση του πρώην Πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπανδρέου με τον Αλέξανδρο Κολλιόπουλο

* Η ΠΑΤΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΗΜΑΡΧΟ

Συζήτηση του πρώην Πρωθυπουργού κ. Γεωργίου Παπανδρέου με τον Αλέξανδρο Κολλιόπουλο, λίγο μετά την άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος στις 6 Μαϊου 2012

* ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Πολ­λά και βα­ρυ­σή­μα­ντα εί­ναι τα ό­σα ει­πώ­θη­καν α­πό τον πρώ­ην Πρω­θυ­πουρ­γό κ. Γε­ώργιο Πα­παν­δρέ­ου σε κλει­στή συ­ζή­τη­ση που εί­χε στο Κα­λέ­ντζι (συ­γκε­κρι­μέ­να στο χω­ριό του Α­γί­ου Γε­ωρ­γί­ου), με­τά την ά­σκη­ση του  ε­κλο­γι­κού του δι­καιώ­ματος την Κυ­ρια­κή 6 Μαϊου 2012. Ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός ε­μπι­στεύ­τη­κε σε δι­κούς του αν­θρώ­πους ό­σα δεν έ­χει πει σε δη­μό­σιες το­πο­θε­τή­σεις του για το πως φτά­σα­με στο μνη­μό­νιο, τους οί­κους α­ξιο­λό­γη­σης, τα λε­φτά που έ­φυ­γαν στο ε­ξω­τε­ρι­κό, τη χλεύ­η που δε­χό­ταν α­πό τους ευ­ρω­παί­ους η­γέ­τες, το χρό­νο των ε­κλο­γών αλ­λά και για τα δη­μο­τι­κά τε­κται­νό­με­να στην  Πά­τρα.

Εμ­φα­νώς ψυ­χο­λο­γι­κά κα­τα­πο­νη­μέ­νος ο κ. Πα­παν­δρέ­ου απ΄ ό­σα πέ­ρασε τα τε­λευ­ταί­α δύ­ο χρό­νια αι­σθάν­θη­κε την α­νά­γκη να «α­νοι­χτεί» σε δι­κούς του αν­θρώ­πους κα­θώς ό­πως εί­πε «έρ­χο­μαι στο Κα­λέ­ντζι, για­τί παίρ­νω δύ­να­μη α­πό τις ρί­ζες μου». Αυ­τό τον κρά­τη­σε εί­πε όρ­θιο και στις «α­πάν­θρω­πες» δια­πραγ­μα­τεύ­σεις που εί­χε με τους ευ­ρω­παί­ους η­γέτες, αυ­τό τον ώ­θη­σε να συ­νε­χί­σει στο δύ­σκο­λο για το λα­ό δρό­μο με το μνη­μό­νιο, κα­θώς «ό­λοι τό­τε μου έ­λε­γαν τρε­λός εί­σαι, ά­σε το μα­γα­ζί να χρε­ο­κο­πήσει, εξ άλ­λου δεν εί­σαι ε­σύ που έ­στελ­νες πλα­στά στοι­χεί­α στην Ευ­ρώ­πη αλ­λά οι προ­η­γού­με­νοι». Συ­νε­χί­ζο­ντας α­να­φέρ­θη­κε στη συ­μπε­ρι­φο­ρά των άλ­λων η­γε­τών «να φα­ντα­στεί­τε ό­τι ο Θα­πα­τέ­ρο της Ι­σπα­νί­ας και ο Σό­κρα­τες της Πορ­το­γα­λί­ας πα­ρό­λο που ή­ταν κι αυ­τοί σο­σια­λι­στές δεν ή­θε­λαν ού­τε καν να φω­το­γρα­φη­θούν μα­ζί μου, λες και ή­μα­σταν λε­προί». Για να κα­τα­δεί­ξει μά­λι­στα τη δυ­σκο­λί­α των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων έ­φε­ρε για πα­ρά­δειγ­μα τα λό­για του α­με­ρι­κά­νου Προ­έ­δρου Μπά­ρακ Ο­μπά­μα που κά­θε φο­ρά που τον συ­ναντού­σε του έ­λε­γε «Γιώρ­γο έ­χεις την πρώ­τη πιο δύ­σκο­λη δου­λεί­α να φέ­ρεις σε πέ­ρας και ε­γώ τη δεύ­τε­ρη πιο δύ­σκο­λη».

Έ­πει­τα ό­ταν ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός ρω­τή­θη­κε για τις κα­τα­θέ­σεις που έ­φυγαν στο ε­ξω­τε­ρι­κό α­πά­ντη­σε ό­τι «ό­ταν πή­γα στο Βε­ρο­λί­νο και συ­να­ντήθη­κα με γερ­μα­νούς βιο­μη­χά­νους, αυ­τοί μου εί­παν ό­τι για να ε­πεν­δύ­σου­με στην Ελ­λά­δα έ­χου­με δύ­ο εν­δοια­σμούς: Πρώ­τον οι μί­ζες και δεύ­τε­ρον η έλ­λει­ψη πα­τριω­τι­σμού α­πό τους έλ­λη­νες πλού­σιους! Αυ­τοί με­τά­φε­ραν τα λε­φτά τους στο ε­ξω­τε­ρι­κό, ε­μείς για­τί να τα ε­πεν­δύ­σου­με σε ε­σάς;». Σε αυ­τό το ση­μεί­ο ο κ. Πα­παν­δρέ­ου ρω­τή­θη­κε για­τί δεν δό­θη­καν τα  ο­νό­μα­τα αυ­τών στη δη­μο­σιότη­τα και α­πά­ντη­σε ό­τι «η σύ­γκρου­ση με τα συμ­φέ­ρο­ντα ή­ταν τε­ρά­στια, ό­μως η δη­μό­σια διοί­κη­ση και τα α­νώ­τα­τα στε­λέ­χη της δεν ή­θε­λαν να τα βά­λουν με τους ι­σχυ­ρούς».

Συ­νε­χί­ζο­ντας, εί­πε «συ­γκά­λε­σα μια μέ­ρα σύ­σκε­ψη στο Μα­ξί­μου με ανώ­τα­τα στε­λέ­χη των ε­φο­ριών και μου εί­παν: εί­ναι δυ­να­τόν να χτυ­πή­σου­με αυτούς τους αν­θρώ­πους; Ε­γώ τους α­πά­ντη­σα και φυ­σι­κά θα τα βά­λου­με μα­ζί τους, για­τί τέ­τοια ε­ντο­λή λά­βα­με α­πό τον ελ­λη­νι­κό λα­ό, και εν μέ­ρει το πε­τύ­χα­με». Σε άλ­λο ση­μεί­ο, ο πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γός ε­ρω­τώ­με­νος για το ποιοι α­κρι­βώς εί­ναι αυ­τοί οι οί­κοι α­ξιο­λό­γη­σης έ­κα­νε λό­γο για «έ­να στρε­βλό σύ­στη­μα» που μέ­σα σε μια Ευ­ρώ­πη που κυ­ριαρ­χεί­ται α­πό συ­ντη­ρη­τι­κές δυ­νά­μεις ή­ταν και εί­ναι δύ­σκο­λο να α­να­τρα­πεί, αν δεν α­να­τρα­πούν οι πο­λι­τι­κοί συ­σχε­τι­σμοί. Ε­πί­σης α­νέ­φε­ρε και τον πό­λε­μο που δέ­χτη­κε α­πό έ­να άλ­λο τμή­μα του συ­στή­ματος, τους τρα­πε­ζί­τες. Ό­σο για το χρό­νο των ε­κλο­γών, ε­ξέ­φρα­σε την ά­πο­ψη ό­τι αν δεν υ­πήρ­χε πί­ε­ση μέ­σα α­πό το ΠΑ­ΣΟΚ οι ε­κλο­γές θα μπο­ρού­σαν να γί­νουν μέσα στο 2013. 

Τέ­λος το πιο εν­δια­φέ­ρον για τα καθ η­μάς το ε­πε­φύ­λα­ξε ό­ταν ρω­τή­θη­κε για το πώς βλέ­πει τα πράγ­μα­τα στην Πά­τρα. Τό­τε α­πά­ντη­σε ό­τι «η Πά­τρα αυ­τή τη στιγμή δεν έ­χει δή­μαρ­χο! Ως βου­λευ­τής Α­χα­ΐ­ας θα έρ­χο­μαι συ­χνά στην Πά­τρα και θα κά­νω πα­ρεμ­βά­σεις για να πλη­ρω­θεί αυ­τό το κε­νό», ε­νώ μί­α α­πό τις σκέ­ψεις του εί­ναι να α­νοί­ξει πο­λι­τι­κό γρα­φεί­ο στην α­χα­ϊ­κή πρω­τεύ­ου­σα.

Ο κ. Παπανδρέου καθ΄ ό­λη τη διάρ­κεια της συ­ζή­τη­σης ή­ταν α­πό τη μια χα­ρού­με­νος που βρι­σκό­ταν στα πά­τρια ε­δά­φη αλλά και εμ­φα­νώς συ­γκρα­τη­μέ­νος, «μα­γκω­μέ­νος» για το α­βέ­βαιο μέλ­λον με­τά και τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα των ε­κλο­γών.

 Ό­σο για το τι θα φέ­ρει το αύ­ριο για τον ί­διο, με­τά και α­πό τα ε­κλο­γι­κά α­πο­τε­λέ­σμα­τα, τα πά­ντα εί­ναι α­νοι­χτά. Η ι­στο­ρί­α κρα­τά τους πά­ντες και ι­δί­ως πρό­σω­πα σαν τον κ. Γεώρ­γιο Πα­παν­δρέ­ου σε ε­πα­γρύ­πνη­ση και α­να­μο­νή.   

Αλέξανδρος Κολλιόπουλος