.Προβληματισμοί - Ιωάννης Φουντούλης

...Προβληματισμοί

 Ιωάννης Φουντούλης

Α....Το πρόβλημα της λειτουργικής γλώσσας είναι σοβαρό, γιατί υφίσταται πράγματι, αλλά και γιατί γίνεται πολύς θόρυβος γύρω από αυτό, που δεν μπορούμε να τον αντιπαρέλθουμε. Θεωρητικά είναι απ’ αρχής λελυμένο. Η λατρεία τελείται στη γλώσσα του λαού, αυτή που κατανοεί και μ’ αυτή που διαλέγεται με τον πατέρ του -εν προκειμένω τον Θεό Πατέρα- και τους αδελφούς του. Όλες δε οι γλώσσες είναι κατά το μέτρο αυτό ιερές, και όχι μόνο, κατά μία αιρετική θεωρία -την αίρεση των "τριγλωσσιτών"- η ελληνική, η ρωμαϊκή και η εβραϊκή, οι τρείς δηλαδή γλώσσες της επιγραφής του σταυρού του Κυρίου. Γι’ αυτό και η λατρεία τελείται στα ελληνικά, στα λατινικά, στα σλαβωνικά, στα αρμενικά, στα γεωργιανά, στα αραβικά, στα κοπτικά, στα συριακά, στα αιθιοπικά, στη γλώσσα της Ουγκάντα και της Κορέας και σ’ όλες τις αρχαίες και σύγχρονες γλώσσες των χριστιανικών λαών. Στις ελληνόφωνες Εκκλησίες γίνεται από καταβολής κόσμου στα ελληνικά. Σήμερα η μορφή αυτής της λειτουργικής μας γλώσσας παρουσιάζει δυσκολίες στην κατανόηση. Δεν είναι η κλασσική, αλλά και ούτε η ομιλουμένη.

Η γλωσσική μας παιδεία τελευταία -ας ελπίσουμε πως θα ξαναβρεί τον δρόμο της- αντί να βοηθήσει στην κατανόηση των αρχαίων μας κειμένων και του γλωσσικού μας θησαυρού, στάθηκε θαρρείς με εχθρότητα απέναντι στη γλωσσική μας παράδοση και μάλλον τείνει να μας αποξενώσει απ’ αυτή. Υπάρχουν πάντως βοηθητικές μεταφράσεις και η συχνή επανάληψη των ίδιων κειμένων διευκολύνει την κατανόησή τους. Η θεία λατρεία δεν ήταν δυνατόν να μείνει έξω από τη δίνη της μεταφραστικής μανίας, που δικαιολογημένα ή λόγω συρμού κατέλαβε τους νεοέλληνες. Αν πάντως κάποτε φθάσουμε στο σημείο να μη μιλούμε ελληνικά, μην αμφιβάλλετε ότι η γενεά εκείνη θα κάνει ό,τι της διδάσκει η παράδοση αιώνες τώρα. Θα μεταφράσει τα λειτουργικά κείμενα, είτε το θέλουμε εμείς είτε όχι...

  ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ