Σινεμά - "Ορφέας"

Σινεμά

 

Μπαίνω που και που στην θέση άλλων.

 

Κάθομαι αναπαυτικά στις αίθουσες τους,

βλέπω με τα δικά τους μάτια

διαβάζω τους δικούς τους υπότιτλους

ανοίγω πόρτες και υποθέτω.

Θεέ μου λέω,

πόσο διαφέρουμε και συνυπάρχουμε...

πόσο μοιάζουμε και δεν μιλιόμαστε...

Και άλλα τέτοια μυστήρια στοχάζομαι

ως θεατής.

 

Μα σαν πάω λίγο να πονέσω με τον πόνο τους

έξαφνα ξεβολεύομαι.

 

Πάντοτε λίγο κάθομαι την αίθουσα εκείνη

κι επιστρέφω αμίλητος στα ενδότερα δικά μου.

 

Μην ξανακούσω κανέναν λέω τότε

να μου μιλά αγέρωχα για αλληλεγγύη ή συμπόνια

αν δεν τον συνοδεύει χαρτί παραπεμπτικό

-σαν από εκείνο που είχαν οι άγιοι:

«επαναλαμβανόμενου καρδιοπαθούς θανάτου»

"Ορφέας"