Ομιλία Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας κ. Κλεόπα στην έναρξη των μαθημάτων του Κατηχητικού Σχολείου

Ομιλία Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας κ. Κλεόπα

στην έναρξη των μαθημάτων του Κατηχητικού Σχολείου

του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης

Κυριακή, 2 Οκτωβρίου 2022

Πανοσιολογιώτατε,
Μουσικολογιώτατοι,
Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί,
Αγαπητά μου παιδιά,
Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα από το έκτο κεφάλαιο του κατά Λουκάν Ευαγγελίου, ο Κύριος κάνει μια βαθιά τομή στην ανθρώπινη στάση και συμπεριφορά, οροθετώντας όλη την ανθρώπινη ζωή έναντι των άλλων. Η ανθρωποκεντρική νοοτροπία της εποχής μας είναι εκείνη που θέτει τον άνθρωπο ως απόλυτο μέτρο και κριτήριο όλων των πραγμάτων.
Ακόμη και ο Θεός παρουσιάζεται «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὀμοίωσιν τοῦ ἀνθρώπου»! Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι ανθρώπινες αδυναμίες και τα πάθη να αποδίδονται στον Θεό! Έτσι, ο Θεός δεν αποκαλύπτεται στον άνθρωπο για να τον σώσει και να τον καθοδηγήσει, αλλά ο άνθρωπος δημιουργεί το Θεό και του «φορτώνει» όλα τα ελαττώματα, τα σφάλματα και τις μικρότητές του.
Στο χώρο της Εκκλησίας έχουμε μια αντίστροφη κίνηση. Μέσα στο μυστήριο της Θεανθρώπινης κοινωνίας της Εκκλησίας, έχουμε συνάντηση και επικοινωνία του Θεού με τον άνθρωπο και την ένωση του Θεού με τον άνθρωπο. Ο Θεός φανερώνεται/αποκαλύπτεται και ο άνθρωπος καλείται να τον αποδεχθεί, για να θεωθεί, να γίνει «εικόνα» και «όμοιός» του. Όχι ο Θεός «κατ’ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν» του ανθρώπου, αλλά το αντίθετο, ο άνθρωπος επλάσθη «κατ’ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν» του Θεού.
Επηρεασμένοι από την αμαρτωλότητά μας, δύσκολα συνυπάρχουμε με τους άλλους, και μάλιστα με όσους μάς είναι ανεπιθύμητοι. Έχουμε γι’ αυτούς μια προκατάληψη, που φτάνει σε αντιπάθεια, εχθρότητα και κακότητα.
Ο Θεός, όμως, είναι απροσωπόληπτος, δηλαδή δεν επηρεάζεται από τα πρόσωπα. Δεν μεροληπτεί για κανέναν, όλους τους δέχεται, όλους τους ανέχεται, όλους τους περιμένει και κυρίως προς όλους στέλνει τις ευεργεσίες και δωρεές Του. Μέσα στην άπειρη και ανεξιχνίαστη αγάπη Του, όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως έχουμε τη θέση μας και απολαμβάνουμε την αγάπη Του.
Επηρεασμένοι, επίσης, από τα εξωτερικά φαινόμενα, μένουμε στην επιφάνεια και δεν μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα του έσω ανθρώπου (Ρωμ. 7,22). Από αυτό το σημείο ξεκινούν οι λανθασμένες και πλανεμένες εκτιμήσεις μας για τους άλλους. Αφού κρίνουμε από αυτά που φαίνονται και όχι από αυτά που στην πραγματικότητα είναι, η κρίση μας είναι «κατ’ ὄψιν» και δεν κρίνουμε την «δικαίαν κρίσιν» (Ἰωάν. 7,24).
Ο Θεός, επειδή ερευνά τις βαθύτερες σκέψεις, διαθέσεις και επιθυμίες μας έχει πάντα ενώπιόν Του την πραγματικότητα του κάθε ανθρώπου κι όταν αυτή η πραγματικότητα φανερώνεται ως ανθρώπινη αχαριστία, κακότητα και πονηρία, ακόμη και τότε, ο Θεός είναι «χρηστός», καλοκάγαθος, μακρόθυμος, πολυέλεος και επιεικής.
Στην ανθρώπινη εχθρότητα και άρνηση, ο Κύριος μακροθυμεί, ανέχεται κι ευεργετεί. Εμείς, αντίθετα, όχι μόνο αδυνατούμε και δυσκολευόμεθα να ευεργετήσουμε τους εχθρούς μας, αλλά πρωτίστως να τους συγχωρήσουμε. Δεν μπορούμε να «χωρέσουμε» μαζί τους, να τους παραχωρήσουμε χώρο στη ζωή μας, στην ύπαρξή μας, δηλαδή να συνυπάρξουμε.
Για τον Θεό, όλοι είμαστε παιδιά Του, έστω κι αν Τον αρνούμαστε, Τον πολεμούμε ή τον υβρίζουμε. Ο λόγος του Χριστού, να αγαπάμε τους εχθρούς μας, είναι τρόπος ζωής θεϊκός κι όχι ανθρώπινος. Όταν μέσα μας προσεγγίζουμε και βιώνουμε αυτή την πραγματικότητα, τότε πραγματοποιούμε το «καθ’ ὁμοίωσιν».
Ο Θεός είναι «χρηστός ἐπί πονηρούς καί ἀχαρίστους». Όσοι καταφέρουν να φθάσουν σε αυτή την κατάσταση, δεν κάνουν τη συνηθισμένη βιολογική, υλιστική και κοινωνική ζωή, αλλά ζούν θεϊκά και υπερφυσικά, δηλαδή κατορθώνουν την «ἄλλην βιοτήν».
Αυτό είναι ένα σπουδαίο μήνυμα που καλούμεθα να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας, ιδιαίτερα σήμερα που ξεκινά επισήμως για τη νέα χρονιά η κατηχητική περίοδος. Μέσα από τη συναναστροφή, τις κοινωνικές σχέσεις, τη μαθητεία και τος δραστηριότητες, τα παιδιά μας μάθουν ακόμη και από τα λάθη των άλλων παιδιών, όχι μόνο να ανέχονται, αλλά να ξεπερνούν τον εγωτικό εαυτό τους και να κατορθώνουν τη συγχώρηση.
Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τους εθελοντές κατηχητές μας, οι οποίοι προσφέρουν από τον πολύτιμο χρόνο τους, προετοιμάζοντας τη διδασκαλία και υλοποιώντας την πνευματική σπορά, ώστε ο λόγος του Θεού να καρποφορήσει στις καρδιές των παιδιών μας.
Όπως ανέφερα και στην εγκύκλιό μου, είναι χρέος μας, να μεταδώσουμε στα παιδιά μας τον πολύτιμο θησαυρό της Ορθοδοξίας, της εμπειρίας και της παράδοσης, δίνοντας τους την ευκαιρία, σε ένα κόσμο γεμάτο προπαγάνδα, κακή πληροφόρηση, υπέρμετρο καταναλωτισμό, καταστροφικές διδασκαλίες και διάφορες ιδεολογίες, να γνωρίσουν τη μόνη αλήθεια, που είναι ο Χριστός και να γευθούν τον καρπό του Αγίου Πνεύματος, μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και κυρίως με τη συμμετοχή τους στη Θεία Λειτουργία. Ας μην τους στερήσουμε τον πολύτιμο θησαυρό της Ελληνορθοδοξίας, του Παρθενώνα και της Αγίας Σοφίας. Αμήν!