Το αίμα, ο πόνος, ο θάνατος
είναι το ίδιο είτε είσαι στρέιτ, είτε είσαι γκέι, είτε είσαι τρανς.
Αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ανθρώπινα, κοινωνικά, θεολογικά.
Το να διαβάζουμε όμως θεολογικούρες για ...."εκκλησιαστικό
μαρτύριο", ότι "αυτοί είναι οι Άγιοι του Χριστού" στην περίπτωση
της φριχτής δολοφονίας της Κουβανής τρανς, πάει πολύ!
Αυτό το πράγμα που κάποιοι περιμένετε να υποφέρει και να πεθάνει άνθρωπος, που η "καλή κοινωνία" έχει στο περιθώριο, για να στήσετε ίματζ ευαίσθητου, συμπεριληπτικού ανθρωπιστή με λίγη θεολογόσκονη για γαρνιτούρα, στον αντίποδα της "καλής κοινωνίας" που κράζει και κοροϊδεύει (για πόσο ακόμη θα συνεχίζεται αυτό το ελεεινό πινγκ πονγκ, ανάλογα με το φύλο, το χρώμα και την εθνικότητα των θυμάτων;) προσωπικά μού φέρνει απορία.
Ειδικά, αν γνωριζόμαστε και διαβαζόμαστε μεταξύ μας.
Τουλάχιστον, μην (ξε)πουλάτε τη Θεολογία σαν φτηνιάρικο, δήθεν κοινωνικό ακτιβισμό.
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
1 σχόλιο:
Σωστός!
Δημοσίευση σχολίου