Η Παραβολή του Ασώτου, σύμφωνα με τους woke φιλοσοφο - θεολόγους - Γεώργιος Μουστάκας

Πώς θα ήταν η Παραβολή του Ασώτου, σύμφωνα με τους woke φιλοσοφο - θεολόγους,  σύμφωνα με τον νέο προτεσταντικό  διαφωτισμό της φαρισαϊκής ουνιβερσαλιστικής συμπερίληψης;
 
Σύμφωνα με αυτόν τον δικαιωματισμό,  ο άσωτος υιός πρέπει να είναι περήφανος που είναι άσωτος. Να ζητήσει και την υπόλοιπη περιουσία του πατέρα του, και αν αυτός δεν του την δώσει να την πετάξει κι αυτή στα γουρούνια, τότε είναι ασωτοφοβικός.
 
Ο άσωτος θα έχει την απαίτηση να τον δεχτούν όπως είναι, γιατί αγαπάει τον εαυτό του όπως είναι, και “Ο Θεός είναι αγάπη”, και τα λοιπά και τα λοιπά...
 
Και σύμφωνα με κάποια άλλη συμπερίληψη, έχει και ο μεγάλος αδερφός δίκιο. Δεν έχει σημασία που έχει τα πάντα, δεν έχει σημασία που ο πατέρας τού έχει δώσει τα πάντα, πρέπει να κάνει και κουμάντο στα αισθήματα του πατέρα προς τα άλλα παιδιά του.
Και ο μεγάλος αδερφός είναι αυτός που είναι και δεν αλλάζει, γιατί αγαπάει κι αυτός τον εαυτό του όπως είναι…
 
Επίσης, για να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη “συμπερίληψη”, δεν πειράζει αν ο Πατέρας δεν δεχτεί πίσω τον υιό. Δεν πειράζει αν δεν τον συγχωρέσει και γενικά δεν πειράζει αν είναι αυστηρός, αν δεν συγχωρεί κανέναν και αν δεν δίνει το αγγέλου του νερό. Όλοι πρέπει να τον δεχτούν και αυτόν όπως είναι, γιατί ο καθένας πρέπει να αγαπάει τον εαυτό του όπως είναι!
 
Στο τέλος, ο Πατέρας και τα δύο Αδέλφια από την πολλή “αγάπη’ και την πολύ “συμπερίληψη” ζουν, ο καθένας ξεχωριστά, μόνοι τους. 
Αφού σύμφωνα με τους νέους γιόγκι γκουρού life coaches μετανθρώπους, ο καθένας πρέπει να αγαπάει τον εαυτό του όπως είναι και να μην αλλάζει προς το καλύτερο, και πάντα φταίνε οι άλλοι που δεν τον δέχονται, τότε ο καθένας έμεινε μόνος του, παρέα με τα αγχολυτικά του.
 
Τελικά ο πατέρας υιοθέτησε σκυλιά, γιατί μόνο αυτά τον καταλαβαίνουν, ο ένας γιος γατιά και ο άλλος γουρούνια…
 
Ζήτω η "αγάπη", ζήτω ο εξελιγμένος μεταμοντέρνος  μεταπατερικός  μετάνθρωπος...
 
Καλή η μεταφορά της ιστορίας στα σύγχρονα δεδομένα, αλλά θέλει μερικές προσθήκες: η μητέρα δεν φαίνεται πουθενά διότι είναι Τικ Τοκ γουόκ ακτιβίστρια και κάνει μανιωδώς βίντεο, κλεισμένη στο στούντιο, ο μεγάλος γιός είναι περήφανο μέλος της LGBT + κοινότητας, τα παίρνει στο κρανίο διότι ο μικρός έφαγε τα χρήματα με γυναίκες, ο πατέρας έχει ενσυναίσθηση και μοιράζει αγάπη παντού, οπότε ξαναδίνει χοντρό χαρτζιλίκι στον μικρό, και ο μικρός αφού χώσει στην φυλακή τον χοιροτρόφο για κακομεταχείρηση ζώων, πουλάει τα γουρούνια και γίνεται έμπορος όπλων στην περιοχή πέραν του Ιορδάνου... 
 
Αν πείσουμε και τον Λάνθιμο να σκηνοθετήσει, του χρόνου θα έχουμε Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σεναρίου...
 
Στο τέλος δεν σφάζουν το μοσχάρι, γιατί "και αυτό είναι έμψυχο ον". Αντιθέτως τρώνε ρίζες τοφου και ακτινίδια...
 

Γεώργιος Μουστάκας