ΑΡΧΗ ΙΝΔΙΚΤΟΥ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ’ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με». Ὁ Μεσσίας Χριστός πού
κήρυξαν οἱ προφῆτες, εὑρίσκεται ἐνώπιον τῶν κατοίκων τῆς Ναζαρέτ· διδάσκει καί
ξεδιπλώνει τό Μεσσιανικό Του ἔργο, μέ σκοπό οἱ κατά σάρκα συγγενεῖς Του, νά ἀναγνωρίσουν
καί πιστεύσουν τό μυστήριο τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, τῆς θείας Οἰκονομίας.
Ἡ σημερινή ὁμιλία τοῦ Ἰησοῦ, στή συναγωγή τῆς Ναζαρέτ, ἔχει ὡς ἀποστολή,
ἁγία γερόντισσα, διά τῆς γνώσεως καί τῆς σοφίας τοῦ λόγου, ἵνα καταστοῦν οἱ συμπολῖτες
Του, οἱ ἐξ ἀρχῆς ἅγιοι τῆς Κ. Διαθήκης, μέλη τίμια τῆς Ἐκκλησίας Του.
Φρονοῦμε ἀδελφοί, ὅτι ἄν γι’ αὐτό κατῆλθε στή γῆ ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός γιά νά μᾶς συμφιλιώσει, μέσῳ τοῦ ἑαυτοῦ Του, μέ τόν Πατέρα Του μέ τόν Ὁποῖο εἴμαστε ἐχθροί[1] καί νά μᾶς ἑνώσει συνειδητά μέ τόν Ἑαυτό Του μέσῳ τοῦ Ἁγίου καί Ὁμοουσίου Πνεύματός Του, ποιά ἄλλη Χάρη θά ἐπιτύχει ἐκεῖνος πού θά χάσει αὐτή τήν προσφορά; Ἄρα ἔχασαν τόν δρόμο τῆς ἀγάπης ὅσοι εἶναι σκληρόκαρδοι, ὅπως σήμερα οἱ Ναζαρηνοί ἀνυπάκουοι ὄντες, πού θέλησαν νά Τόν γκρεμίσουν στό βάραθρο, στήν ἄκρη τῆς πόλεώς των.
Ἐν τούτοις, ἡ Ἐκκλησία εἶναι «στῦλος καί ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας»[2], ἡ ὁποία
κατά τήν Χάρη τοῦ Χριστοῦ μένει διηνεκῶς ἀσφαλής καί ἀκατάλυτος, στηριγμένη
σταθερά σέ ὅσα στηρίζεται ἡ Ἀλήθεια.
Συνεπῶς, αὐτοί πού ἀνήκουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, εἶναι τῆς ἀληθείας· καί αὐτοί πού δέν ἀνήκουν στήν ἀλήθεια, δέν εἶναι
οὔτε τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί πλανῶνται πλάνην οἰκτράν. Ἀλλοίμονον!!
Στῶμεν καλῶς, χριστιανοί μου· πράγματι ἐμεῖς διδαχτήκαμε καί πιστεύσαμε
καί ὁμολογοῦμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Παράδοσις δέν στηρίζεται σέ ἀνθρώπινα
κατασκευάσματα καί θεωρίες, ἀλλά ὑπάρχει ἑνωμένη μέ τήν ἀλήθεια καί τήν ἀκρίβεια
τῆς πίστεως. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὄντως εὑρίσκεται ἐπάνω σέ ὕψος οὐράνιο καί ἐπίγειο,
σάν ἄλλος ἀγγελικός καί ἅγιος χῶρος, πάνω στόν ὁποῖο χαρίζεται ὁ ἐξιλασμός ὅλου
τοῦ κόσμου· νικιέται ὁ διάβολος καί ὁ θάνατος καί παρέχεται δωρεάν ἡ ἀφθονία τῆς
ἀθάνατης ζωῆς, μέ τήν ἀναίμακτον ἱερουργία, τήν μεγάλη πραγματική εὐπρόσδεκτη
θυσία, τήν θεία Λειτουργία. Ὅπως λοιπόν στόν Ἰησοῦ Χριστό, ὅλοι εἶναι ἕνα[3], ἔτσι στήν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν ὑπάρχει ἄρχων καί ἀρχόμενος, ἀλλά διακονήματα πού ἀνήκουν
στό σῶμά Του, πρός καταρτισμό τῶν πιστῶν· ἔχουμε δηλαδή μία κεφαλή τόν Χριστόν.
Ποτισθήκαμε ἀπό τό ἕνα Πνεῦμα, διά τῆς παναγίας ἀκτίστου Χάριτος·
λάβαμε ἕνα βάπτισμα καί κατέχουμε μία ἐλπίδα καί ἕνας εἶναι ὁ Θεός μας[4].
Ἀδελφοί, ἄς ἀφήσουμε λοιπόν τούς πολέμους καί τίς αἱματοχυσίες, σάν νά
εἴμαστε ἄγρια ἀνθρωποειδή κτήνη, πίθηκοι-χιμπατζῆδες. Φρονοῦμε, ὅτι μποροῦμε νά
ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον· «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσομεν»· ὅπως
ἀκριβῶς δίδαξε ὁ Κύριος σήμερα στή Ναζαρέτ, πού ἦλθε στόν κόσμο μας εὐεργετῶν
καί δοῦναι τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ τελευταία εὐχή Του· εὐχή πού μᾶς ἔδωσε ἀναβαίνοντας
πρός τόν Πατέρα καί ἀναφέρεται φυσικά στήν πρός ἀλλήλους ἀγάπη[5]. Ὁ
Χριστός, ὡς Θεάνθρωπος, ἔπραξε γιά τόν κόσμο τά τοῦ Θεοῦ καί πρόσφερε σ’ αὐτόν
«τό πλήρωμα τῆς θεότητος»[6], ὥστε οἱ ἄνθρωποι
νά μετέχουμε στή δωρεά Του, νά ζοῦμε μ’ αὐτήν, νά πληροῦμε μέ κάθε πλήρωμα τῆς
θεότητος[7] τή ζωή
μας.
Ἐν τούτοις, σεβαστή γερόντισσα, ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται· ἀπό τήν πίστη μας,
τήν ἀγάπη, τήν πραότητα, τήν ταπείνωση καί τίς ὑπόλοιπες εὐαγγελικές ἀρετές,
κατά πόσο δηλαδή θά ἀφομοιώσουμε τήν διδασκαλία Του καί θά ζήσουμε μέ τίς ἅγιες
ἐντολές Του, ἐν ἐλευθερίᾳ καί δικαιοσύνῃ.
Κατά τήν ἀπροσμέτρητον φιλανθρωπία Του, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός,
κληροδότησε σέ ὅλους καί στόν καθένα χωριστά, ὅλον τόν Ἑαυτό Του, ὅλες τίς
δωρεές Του, ὅλη τήν ἁγιότητά Του, ὅλη τήν Ἐκκλησία Του· στό μέτρο, δηλαδή, πού ὁ
καθένας ἐνσωματώνεται στήν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀποκτᾶ μερίδιο τῶν δωρεῶν τοῦ
Χριστοῦ, τοῦτ’ ἔστιν τήν εἰρήνην ἐδῶ στή γῆ καί τήν αἰώνιο ζωή στή συνέχεια[8].
Τέλος, ὅλα αὐτά ἔχουν δοθεῖ ἐν Χριστῷ καί μάλιστα «σωματικῶς», μέ τρόπο
ἁπτό καί προσιτό, ὅπως τόνισε, θεϊκῷ τῷ λόγῳ, σήμερα στούς συμπολῖτες Του καί
κατ’ ἐπέκτασιν σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλων τῶν αἰώνων. Ὅμως, προσοχή! χριστιανοί
μου· «...καί ἐάν θέλητε καί εἰσακούσητέ
μου, τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε· ἐάν δέ μή θέλητε, μηδέ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς
κατέδεται· τό στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα»[9].
Στόν Κύριον Ἰησοῦ, ἡ Δόξα, τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου