Υπό σκιάν - Ζήνων

Υπό σκιάν

 Εδώ στην άκρη της γωνιάς του μπαλκονιού

τανύζομαι να κλέψω λίγο ακόμα ήλιο 

να προλάβω τη ζεστή του αγκαλιά 

και το αστραποβόλο βλέμμα.

 

Πάει καιρός που απώλεσα

μαζί με των μαλλιών μου την επάρκεια 

και την αψηφησιά του κρύου 

και του ίσκιου. 

 

Εδώ στην άκρη της γωνιάς του βίου μου

τανύζομαι να κλέψω λίγο από το φως

της περασμένης νιότης που ’χει αλαργέψει

που γινε για πάντα παρελθόν..

 

Πάει ο καιρός που ένιωθα το μέλλον μου μακρό 

κι ανέγγιχτη απ' τον χρόνο τη ζωή μου. 

Τώρα εκλιπαρώ για μιαν αιωνιότητα 

για έναν ήλιο που ποτέ του δε θα δύσει.

 

Ζήνων