Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης - Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης (Ιωάννης 12:17–50) περιγράφει γεγονότα που σχετίζονται με την είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, τη μαρτυρία για τη δόξα Του και τη θεολογική ερμηνεία της αποστολής Του. Ορισμένα βασικά σημεία:

1. Μαρτυρία για την δόξα του Χριστού (στ. 17-19)

Οι στίχοι 17-19 αναφέρονται στη μαρτυρία του πλήθους που είδε την ανάσταση του Λαζάρου και αναγνωρίζουν τον Ιησού ως τον Μεσσία. Η Εκκλησία βλέπει εδώ την επιβεβαίωση της θείας εξουσίας του Ιησού και την αρχή της φανέρωσης της δόξας Του. Ωστόσο, η αντίδραση των Φαρισαίων δείχνει την αντίθεση του κόσμου της πονηρίας προς τον Μεσσία, υπογραμμίζοντας τη σύγκρουση μεταξύ του φωτός και του σκότους.

2. Οι Έλληνες που ζητούν να δουν τον Ιησού (στ. 20-26)

Η αναφορά στους Έλληνες που θέλουν να δουν τον Ιησού (στ. 20-22) υποδεικνύει την παγκόσμια διάσταση της σωτηρίας. Ο Χριστός προορίζεται για όλους τους λαούς, όχι μόνο για τον Ισραήλ. Στους στίχους 23-26, ο Ιησούς μιλά για την "ώρα Του", δηλαδή τη Σταύρωση και την Ανάσταση, τονίζοντας ότι η δόξα Του θα έρθει μέσα από τη θυσία. Η εικόνα του κόκκου του σίτου που πεθαίνει για να φέρει καρπό αναδεικνύει τη σημασία της θυσιαστικής αγάπης.

3. Η φωνή από τον ουρανό (στ. 27-30)

Ο Ιησούς εκφράζει την αγωνία Του μπροστά στο επερχόμενο Πάθος, αλλά δηλώνει την απόλυτη υπακοή στο θέλημα του Πατέρα. Η φωνή από τον ουρανό ("Δόξασα και πάλι θέλω δοξάσει") αποτελεί μαρτυρία της ενότητας του Πατέρα και του Υιού. Στην Ορθόδοξη θεολογία, αυτή η ενότητα καταδεικνύει τη θεία φύση του Χριστού και το μυστήριο της Αγίας Τριάδος.

4. Η κρίση του κόσμου και η έλξη όλων προς τον Χριστό (στ. 31-36)

Ο Ιησούς αναφέρεται στην κρίση του κόσμου και την ήττα του "άρχοντα του κόσμου τούτου", δηλαδή του Σατανά. Η Σταύρωση παρουσιάζεται ως η κορυφαία στιγμή της νίκης του Θεού, μέσω της οποίας όλοι θα ελκυστούν προς Αυτόν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βλέπει εδώ το αποκορύφωμα του σχεδίου της σωτηρίας, όπου ο Χριστός, υψωμένος στον Σταυρό, γίνεται το κέντρο της σωτηρίας για όλους τους ανθρώπους.

5. Η απιστία του λαού (στ. 37-43)

Παρά τα σημεία και τα θαύματα, πολλοί Ιουδαίοι παραμένουν άπιστοι. Ο Ιωάννης παραπέμπει στις προφητείες του Ησαΐα για να εξηγήσει την τύφλωση και τη σκληρότητα της καρδιάς τους. Η Εκκλησία ερμηνεύει την απιστία αυτή ως απόρροια της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου, αλλά και ως μέρος του σχεδίου του Θεού για τη φανέρωση της δόξας Του.

6. Ο Ιησούς ως φως του κόσμου (στ. 44-50)

Στους τελευταίους στίχους, ο Ιησούς αυτοαποκαλείται το "φως του κόσμου". Όποιος πιστεύει σε Αυτόν, δεν μένει στο σκοτάδι, αλλά γνωρίζει τον Θεό. Η Εκκλησία δίνει έμφαση στα λόγια του Χριστού περί φωτός, το οποίο συμβολίζει τη θεία ζωή και την αλήθεια. Η πίστη στον Χριστό οδηγεί στη σωτηρία, ενώ η απόρριψή Του φέρνει κρίση.

Η περικοπή παρουσιάζει τον Ιησού ως τον Σωτήρα του κόσμου, που έρχεται να φέρει τη σωτηρία μέσω της θυσίας Του. Η Εκκλησία τονίζει την ανάγκη της πίστης, της μετάνοιας και της συμμετοχής στη ζωή του Χριστού, καθώς και τη σημασία της ταπείνωσης και της θυσιαστικής αγάπης. Ο Χριστός καλεί όλους τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν, προσφέροντας την αιώνια ζωή σε όσους πιστεύουν σε Αυτόν.

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος