Τό χαλασμένο ἁλάτι... - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

 Τό  χαλασμένο ἁλάτι...

  ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

 Τό ἁλάτι στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ (καί ὄχι μόνο), μεταξύ τῶν ἄλλων, χρησιμοποιεῖτο πρός συντήρηση τῶν τροφῶν.  Εἶχαν στά σπίτια τους ἀποθηκευμένο ἁλάτι. Ὅταν τό ἁλάτι ἔχανε τήν οὐσία του, τήν ἁλμύρα, τό πετοῦσαν στό δρόμο.

 Αὐτή τήν εἰκόνα εἶχε κατά νοῦ ὁ Χριστός, ὅταν εἶπε στούς μαθητές Του: «ἐσεῖς εἶστε τό ἁλάτι τῆς γῆς»· (Μτ. 5:13)·  «ἐσεῖς θά σταματήσετε τόν κόσμο ἀπό τή διαφθορά· αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή σας· καί ὅταν χάνετε  τήν ἀποστολή σας, εἶστε σάν τό χαλασμένο ἁλάτι, πού τό πετᾶνε στό δρόμο καί τό ποδοποτάει ὁ καθένας» (Μτ. 5:13).

Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τόν Ἱερέα· ἡ ἀποστολή του εἶναι, μέ τό ἦθος του καί τή διδασκαλία του, νά γίνει ἀνάχωμα στή διαφθορά. Διαφορετικά δέν ἔχει λόγο ὑπάρξεως· εἶναι σάν τό χαλασμένο ἁλάτι...

  Οἱ σχολιαστές τοῦ ἄρθρου «Ἱερατικά μπάνια» τοῦ συλλειτουργοῦ π. Σπυρίδωνα  Σκουτῆ "anastasios" (29.7.25) στήν πλειοψηφία τους θέλουν ἁλάτι χωρίς ἁρμύρα· Ἱερέα μοντέρνο· ἐκκοσμικευμένο. Ὅμως ἕναν τέτοιο Ἱερέα δέν τόν ἐμπιστεύονται οὔτε οἱ ἴδιοι· «ὁ ταβερνιάρης ἀγαπᾶ τόν μπεκρῆ, ἀλλά γαμπρό δέν θέλει νά τόν κάνει», λέει μέ νόημα ἡ παροιμία.

        Βέβαια καί ὁ Ἱερέας εἶναι ἄνθρωπος. Ὅμως, θά κριθεῖ ἀπό τό Θεό ὡς Ἱερέας! Χρυσόστομος:  «Σύ, ὡς λαϊκός φροντίζεις γιά τά θέματά σου. Ἄν τά τακτοποιή­σεις καλῶς, δέν ἔχεις καμία εὐθύνη γιά τούς ἄλλους. Ὅμως, ὁ Ποιμένας, ἄν τακτοποιήσει καλῶς τά προσωπικά του θέματα, καί δέν φροντίσει ἐπιμελῶς γιά τούς ἄλλους, θά ἀπέλθει εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός...!». (P.G.59: 471).

Ὁ Θεός θέλει τόν Ἱερέα Του τύπο καί ὑπογραμμό σέ ὅλα. Ἔτσι  τόν θέλει καί τό ποίμνιο.  Ὅταν π.χ., δεῖ λαϊκό νά μένει σέ βίλα, δέν σκανδαλίζεται, ὅταν δεῖ  Ἱερέα, σκανδαλίζεται. Ὅταν δεῖ λαϊκό μέ φεράρι, δέν σκανδαλίζεται, ὅταν δεῖ  Ἱερέα σκανδαλίζεται. Δηλαδή, πράγματα, πού γιά τό λαϊκό θεωροῦνται ἀναμάρτητα, για τόν Ἱερέα, γίνονται ἐφάμαρτα, γιατί προκαλοῦνν σκανδαλίζουν (Α΄ Κορ.  8:12).

            Ὁ Κύριος στό μόνο πρᾶγμα πού ἐκφράζεται ἄκρως αὐστηρῶς εἶναι στό θέμα τοῦ σκανδάλου. «Τόν ἄνθρωπο (προπαντός Ἱερέα...), πού σκανδαλίζει, τόν συμφέρει νά δέσει στό λαιμό του μιά μεγάλη μυλόπετρα, πού νά τήν γυρίζει γαϊδαρος, καί νά τόν καταποντίσουν στό ἀνοιχτό (!) πέλαγος τῆς θάλασσας!», ( Μτ.18:7) ὥστε νά χαθεῖ κάθε ἴχνος ὑπάρξεώς του!

Ζοῦμε στήν Ἑλλάδα· καί ἡ  συνείδηση τοῦ  Ἕλληνα (ἀκόμα καί τοῦ ἀθέου!) θέλει τόν Ἱερέα του μέ τήν παραδοσιακή ἐμφάνιση. Καί ποῦ εἶναι ἡ δυσκολία μας, στό νά ἀκολουθοῦμε τήν παραδοσιακή ἐμφάνιση, ἀναπαύοντας τή συνείδηση  τοῦ λαοῦ  τοῦ Θεοῦ; Εἶναι μήπως σίδηρα, ἁλυσῖδες, βελόνες καρφιά στό σῶμα μας;  Καί τί εἶναι αὐτά μπρός στή θυσία πού ἔκανε γιά μᾶς ὁ Κύριος; 

«Γιά τήν ἀμέλεια πού ἔδειξες στήν προσωπική σου, πνευματική σου ζωή σέ συγχωρῶ, ἀλλά γιά τήν ἀμέλεια πού ἔδειξες γιά τή σωτηρία τοῦ λαοῦ Μου, δέν σέ συγχωρω», εἶπε ὁ Κύριος σέ ἑτοιμόθανατο Ἱερέα...