«Εκεί που οι παπάδες έχουν
περπατήσει πρώτοι τον δρόμο που δείχνουν…»
Aupetit Michel
[Ο αρχιεπίσκοπος Παρισίων Μιχαήλ
Ωπτί παρομοιάζει τη ζωή του και πώς κατέληξε ιερέας, σαν την πορεία μέσα σε μία
βάρκα...]
«Στην αρχή ήμουν μόνος μέσα στη
βάρκα, είχα τον έλεγχο του τιμονιού και ήξερα απόλυτα πού πήγαινα. Τα νερά ήταν
αυτά που είχα επιλέξει...
Κάποια στιγμή, εκεί που καθόμουν
στον τιμόνι, είδα μία νέα παρουσία να κάθεται δίπλα μου... Ήταν ο Χριστός!!
Οκ, όσο κι αν είναι κάπως άβολο
να κάθεται κάποιος μαζί με τον καπετάνιο, ο Χριστός ήταν αγαπημένο μου πρόσωπο
και ήταν απλώς δίπλα μου, εγώ κρατούσα πάντα το τιμόνι. Άρα όλα καλά...
Κάποια στιγμή, ο Χριστός έβαλε
αυτός το χέρι Του πάνω στο τιμόνι... Ουπς τώρα τι γίνεται, δηλαδή τώρα θα
οδηγούμε και οι δύο; Μμμμ, τέλος πάντων, ο Χριστός είναι αγαπημένος και
έμπιστος, εντάξει, εξάλλου έχω και εγώ το χέρι στο τιμόνι και έχω πάντα την εποπτεία
πού πηγαίνουμε...